Życiorys Ignacego Solarza.
Ignacy Solarz urodził się 28 grudnia 1891 r. we wsi Ołpiny niedaleko Jasła, jako najstarszy syn z dziesięciorga dzieci Wojciecha i Katarzyny Solarzów. Uczęszczał do szkoły powszechnej w Ołpinach, a potem kontynuował naukę w szkole w Szerzynach. Naukę w 5 klasowej szkole ukończył w miasteczku Bieczu. Od 1904 roku kontynuował naukę w gimnazjum w Jaśle. Pierwsze lata nauki gimnazjalnej nastręczały sporo trudności wiejskiemu chłopcu. W latach póżniejszych gimnazjum Ignacy wyróżnił się postępami w nauce, postawą duchową, społeczną i koleżeńską. Każde wakacje spędzał na wsi, pomagając w gospodarstwie oraz biorąc udział w ołpińskiej scenie studenckiej, którą sam prowadził.
W roku 1910 pomagał ojcu w urządzaniu obchodów 500 setnej rocznicy zwycięstwa pod Grunwaldem.
Po ośmiu latach nauki w roku 1912 złożył egzamin dojrzałości w Jaśle.
W 1913 roku Ignacy Solarz odbył obowiązkową czynną służbę wojskową w dwudziestym pułku piechoty w Krakowie jako podchorąży z cenzusem "kadet aspirant".
Do jesieni 1914 roku pozostawał w Ołpinach, gdzie organizował z ojcem strzelecką "Drużynę Bartoszową", co stanowiło wkład w zalążek przyszłej armii polskiej.
W 1915 roku brał udział w przełamywaniu frontu rosyjskiego pod Gorlicami. Tam został ranny, a po długim leczeniu w 1916 roku zwolniony z dalszego udziału w działaniach wojennych. Powrócił do rodzinnej wsi. Jesienią tego samego roku zapisał się na wydział rolny Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. W trakcie studiów był organizatorem i kierownikiem oraz członkiem zarządu sekcji kulturalno - oświatowej "Czytelni Akademickiej". Wraz z kolegami wyjeżdżał na wieś z odczytami. Brał udział w wojnie bolszewickiej roku 1920 w stopniu podporucznika. Studia ukończył w 1921 roku zdobywając tytuł inżyniera agronomii.
Podjął pracę w Małopolskim Towarzystwie Rolniczym w Krakowie, po roku przeniósł się do Lwowa gdzie objął stanowisko inspektora rolnego na wschodnią Małopolskę. W 1922 roku wyjechał do Danii na praktykę rolniczą. Tam zetknął się z uniwersytetami ludowymi. Wróciwszy do Lwowa podjął dawną pracę oświatową na Podolu.
W roku 1924 Związek Nauczycielstwa Polskiego postanawia otworzyć pierwszy w Polsce - Wiejski Uniwersytet Ludowy. Zorganizowanie i kierownictwo nowo tworzonego uniwersytetu powierzono Ignacemu Solarzowi. Wiejski Uniwersytet Ludowy powstał w Szycach pod Krakowem, na granicy dawnych zaborów: austriackiego i rosyjskiego. Pierwszy kurs męski został otwarty zimą 1924 roku.
15 lutego 1925 roku Ignacy Solarz zawarł związek małżeński z Zofią Michałowską, w Białym Kościele pod Krakowem. Udzielali się w pracy Związku Młodzieży Wiejskiej Rzeczypospolitej Polskiej "Wici" i Akademickiej Młodzieży Ludowej w Krakowie i Lwowie. Ignacy Solarz brał czynny udział w kursach i konferencjach związków młodzieży, spółdzielców, ludowych działaczy w całej Polsce jako prelegent. W uznaniu zasłóg dla ruchu oświatowego na wsi został udekorowany orderem "Polonia Restituta".
W sierpniu 1928 roku Ignacy wyjechał ponownie do Danii, aby zapoznać się z ideą duńskiego wychowawcy Mikołaja Fryderyka Grundtviga. Odwiedził też Szwecję, Norwegię i Finlandię.
W 1929 roku wyjechał na Światową Konferencję Kształcenia Dorosłych w Cambridge, gdzie wygłosił referat. W 1930 roku odwiedzał uniwersytety ludowe w Czechach i Słowacji, wygłaszając referaty: "Momenty z historii chłopów polskich", "Nie tylko chlebem człowiek żyje". W 1931 roku Związek Nauczycielstwa Polskiego zawiesił działalność uniwersytetu szyckiego. Zofia i Ignacy Solarzowie zamieszkali w Prądniku Czerwonym pod Krakowem, a póżniej w Ołpinach.
Z inicjatywy pochodzących z Gaci koło Przeworska absolwentów WUO w Szycach zaproszono Zofię i Ignacego Solarzów na wykłady. Tak powstał zalążek placówki na "Gackiej Górce". W lipcu 1932 roku powstał na przeworszczyźnie organ Spółdzielni Rolniczej do prowadzenia Uniwersytetów Wiejskich - Komitet Budowy Wiciowego Uniwersytetu Ludowego w Gaci, w tym też roku otwarto pierwszy kurs zimowy męski. Gacki Uniwersytet Ludowy przyjął nazwę Wiejski Uniwersytet Orkanowy i oparty był na własnej niezależności gospodarczej. Działalność Wiejskiego Uniwersytetu w Gaci kontynuowana była do wybuchu II wojny światowej.
9 września 1939 roku Solarz ucieka z Gaci przed wojskami niemieckimi. Dociera do rzeki Bug, skąd kieruje się ku granicy węgiersko - rumuńskiej. Zostaje zawrócony przez Armię Czerwoną, wraca do Gaci i zostaje dyrektorem rzeszowskiego okręgu "Społem".
Gestapo aresztuje Ignacego Solarza 15 stycznia 1940 roku. Trafia do więzienia w Jarosławiu, po dwóch tygodniach ginie bez śladu.
